سلام. خسته نباشيد.
جناب آقاي اکرمي فکر نمي کردم نظر شخصي من(که البته به نظر شما با ديد عاطفي بوده)جنابعالي رو ناراحت کنه.
من هم شخصا از حرفهاي شما نرنجيدم و مطالبي را که نوشتم از سر ناراحتي نبود بلکه تنها ديدگاه خودم درباره ادامه تحصيل بود ، دوست داشتم بگويم با تمام مشکلاتي که پيش روي جوانان است (که اگر درست بنگريم ادامه تحصيل از جزئي ترين آنهاست) انسان همواره بايد به زندگي اميدوار باشد.
آقاي معلم منهم مثل شما مردم گرفتار و غرق شده در مشکل زياد ديده ام اما هيچگاه اجازه ندادم که مشکلات پيرامونم و حتي مشکلات خودم اميد به آينده را از من بگيرد.
مرگ يک کودک از گرسنگي ، خميدگي پشت يک پدر از شرمندگي بچه هايش ، سرخي صورت يک مادر با سيلي صبر دل مرا هم ميشکند اما اراده و اميدم را نه....
در اين دوران و در اين عصر پر از مشکل چه خوبست معلمان مثل هميشه ذهن جوانان رو به سوي افق هاي روشن پرواز دهند و به آنان بياموزند : درد و رنج هميشه جزئي از زندگيست ، انسان موفق کسيست که بتواند با عبور از اين مشکلات لياقت خود را ثابت کند.
حرف براي گفتن زيادست....
موفق باشيد
با سلام
مطالب جذاب و زيبايي داريد
و تصاويري كه آدم را به انديشه وا مي دارد
اميدوارم موفق باشيد
