کلام برتر

 

1- فضیلت ماه رمضان

رمضان ، ماهی است که در آن قرآن فرو فرستاده شده است ؛ [ کتابی ] که مردم را راهنما و[ در بر دارنده ] نشانه های آشکار هدایت ومیزان تشخیص حق از باطل است .  سوره مبارکه بقره آیه 185

درهای آسمان در شب اول ماه رمضان گشوده می شود وتا آخرین شب این ماه بسته نمی شود.   پیامبر اکرم (ص)

بدبخت واقعی کسی است که  این ماه را پشت سر گذارد و گناهانش آمرزیده نشود .     پیامبر اکرم (ص)

رمضان ، رمضان نامیده شد ؛ زیرا گناهان را می سو زاند .       پیامبر اکرم (ص)

خداوند ماه رمضان را میدان مسابقه ای برای آفریدگان خود قرار داده تا با طاعتش برای خشنودی او از یکدیگر پیشی گیرند .  امام حسن (ع ) 

 

2 -روزه

ای مومنان ! روزه بر شما مقرر شده است ؛ همچنان که بر پیشینیان شما مقرر شده بود ، شاید که پرهیزگار شوید .  تحف العقول ص 236

روزه سپری است در برابر آتش       پیامبر اکرم (ص)

برای هر چیزی زکاتی است وزکات بدن ها روزه داری است .      پیامبر اکرم (ص)

روزه بگیرید تا تندرست باشید .      پیامبر اکرم (ص)

روزه دل ، اندیشیدن به گناهان ، برتر است از روزه شکم ؛ یعنی غذا خوردن    امام علی (ع)

 

 

 

      

 

 

 

3 -تلاوت قرآن

کسانی که کتاب [ آسمانی ] را به آنها دادیم ،[و] آن را چنان که شایسته آن است می خوانند ، ایشان اند که به آن ایمان دارند . سوره مبارکه بقره ، آیه 121

در ماه رمضان قرآن بسیار تلاوت کنید .      پیامبر اکرم (ص)

هرگاه فردی از شما دوست داشته باشد که با پروردگارش سخن بگوید ، قرآن بخواند .     پیامبر اکرم (ص)

از خواندن قرآن غافل مشو ؛ زیرا قرآن دل را زنده می کند و از فحشا وزشت کاری وستم بازمی دارد .   پیامبر اکرم (ص)

 

4- دعا واستغفار

دعای روزه دار ردّ نمی شود .     پیامبر اکرم (ص)

خداوند در هر شب ماه رمضان می گوید :« به عزت وجلالم سوگند ، به فرشتگان فرمان داده ام درهای آسمان را بر روی بندگان دعا کننده من بگشاید ».     پیامبر اکرم (ص)

ماه رمضان ماه استغفار ، ماه روزه وماه دعا است .  پیامبر اکرم (ص)

ماه خدا به سوی شما روی آورده است ...  جان شما در گرو اعمال شما است ؛ پس آن را با استغفار آزاد کنید . پیامبر اکرم (ص)

دعای شما در این ماه به اجابت می رسد .  پیامبر اکرم (ص)

بر شما باد در ماه رمضان به بسیاری استغفار ودعا  .  امام علی (ع)

در ماه رمضان جز به دعا وتسبیح واستغفار وتکبیر لب نمی گشود .  امام سجاد (ع)

 منبع:http://www.tbzmed.ac.ir

               

یادش بخیر آن روزها

 

اگر برای سلامتی شما مهدی جان صلوات می فرستادیم بد جوری نگاهمون نمی کردند.

 

اگر دلمون هوای شما رو می کرد راه جمکران را نشانمون می دادند.

 

اگر مشکلی برامون پیش می اومد می گفتند این مشکل فقط به دست شما باز می شه.

 

خلاصه اگر سعی می کردیم به ارزشهامون پایبند باشیم کسی امل نمی گفت .اما حالا چی ؟؟؟

 

حالا خیلی چیزها عوض شده. اگر اسمی از شما به میون بیاد با تعجب همدیگرو نگاه می کنند.

 

اگر دلمون هوای شما بکنه جایی رو نشونمون می دند که اونجا از همه غریب تری و اصلا کسی انتظار اومدن شما را نمی کشه.

 

اگر مشکلی برامون پیش بیاد میگن این گره با پول و پارتی باز می شه.ارزشها که دیگه هیچی.

 

سادگی از زندگی ها رخت بر بسته و جای خودش رو به تجملات داده.پوشیده بودن و محجوب بودن در لباسهای تنگ و شلوارهای کوتاه خلاصه شده .آخه دور دوره کرواته

 

دیگه کسی دست افتاده ای رو نمی گیره

 

به ما میگن اگه دوست دارید از جامعه طرد نشید و تحویلتون بگیرند

 

باید طبق مد بگردی.

 

 

بسم رب المهدی

دمی که بی تـو بــرآید، خـدا کنـد که نیـاید

الا که هستی مائی، خدا کنـد کـه بیـایی

شـب فراق تو جـانا، خـدا کنـد بـه سـرآید

سـرآیـد و تـو بـرآیی، خــدا کنـد کــه بیایی

هیچکس تو را نمی‌خواند. هیچکس ازتو نمی‌گوید. به چشمهای رهگذر که می‌نگرم اثری از دوری و فراق تو در آنها نمی‌بینم.

روزنامه‌ها را که ورق می‌زنم نام نیکوی تو کمتر به چشمهای کم سوی من می‌خورد. همه روزه به اخبار شهر و کشور و جهان توجه می‌کنم تا شاید خبری از تو بگوید اما تنها تویی که از خبرهای جهانی در امانی! سراغت را از هر زائر که بر سر راهم باشد می‌گیرم اما آنها هم مثل من، تو را ندیده‌اند یا دیده ولی نشناخته‌اند. من که در آخرین نقطه‌ی شعاع دایره‌ی دوستی تو بر خط مماس راه می‌روم و تحمل  غربت  و دوری تو را ندارم. پس آنها که به مرکز دایره نزدیکند چه حالی دارند؟

دوستدارانت، غربت و غیبت تو را چگونه تحمل می‌کنند؟

آیا آب گوارا از السلام علیک یا اباصالح المهدی (عج) ادرکنی

حلقوم آنها فرو می‌رود؟ آیا یاد تو از خاطر آنها می‌رود؟ آیا بر هر سفره‌ی غذا، دعای برتو فراموششان می‌شود؟

چگونه تو را از یاد ببرند درحالی که به برکت وجود تو نفس می‌کشند؟! چگونه فراموش کنند در حالی که به خاطر توست که روزی می‌خورند و در آسایشند؟

همه برخوان گسترده تو میهمانیم و همه روزه به برکت تو از خواب برمی‌خیزیم. آیا بی توجهی ما را بخششی هست؟! آیا راهی به تو داریم تا ما را ببخشایی و از این همه ناشکری و ناسپاسیمان در گذری؟

آیا به من عنایت می‌کنی تا به اخباری از دوستانت که گوشه و کنار از تو یاد می‌کنند کنجکاو شوم ؟ خبر برگزاری سمینارهایت، شب شعرها و نوشته‌هایی که برای تو چاپ می‌شود. دعایی که برای تو به آسمان می‌رود، فریادهایی که تو را می‌خوانند، همه را بشنوم و لااقل از شنیدن آنها خوشحال شوم به هرکس برسم  از تو بگویم و از تو بشنوم.

ای کاش می‌توانستم یاد تو را در لابه‌لای هر قلبی جای دهم تا با هر تپش تو را بخواند.

ای کاش می‌توانستم نام تو را بر سر در تمام خانه‌های شهرم نصب می‌کردم.

ای کاش هر وقت به هر مغازه که سر می‌زدم نام تو را میدیدم.

ای کاش به هر اداره که مراجعه می‌کردم چشمم به نام زیبای تو می‌افتاد.

ای کاش همه تو را می‌خواستند و همه تو را می‌خواندند.

ای کاش همه نوشته‌هایی که در وجود نازنین تو و قیام عظیم توست، مورد استقبال همگانی قرار می‌گرفت. در آن صورت هیچ نویسنده‌ای بی یاد تو قلم را به دست نمی‌گرفت .

نام تو هر کجا که بلند آوازه گردد، برکت با خود به همراه دارد و به یقین اگر همه بر عهد خود ثابت و پایدار می‌ماندیم، برکت از بالا و پائین بر ما نازل میشد. اینک نیز اگر به هوش آئیم و توبه کنیم و از سهل‌انگاریهای قبلی دست برداریم و دل به تو بدهیم و راه خود را به سوی تو راست کنیم، یقین دارم که ولوله‌ی نامت جلوی هر زلزله‌ای را می‌گیرد.

 

 اللهم عجل الولیک الفرج  

الهی آمین

                              

بازم آسمون دلم گرفته‌ست. ابرای دلتنگی هوای دلموبارونی کرده. نمیدونم چرا هر وقت احساس غربت و تنهایی بهم دست میده، یاد دل گرفته و غربت مولام می‌افتم. این چه حسیه که مرغ دلم پر میکشه و به ناکجاها میره ؟ باخودم میگم: آخه آقا هم غریبن؟ اونم بین این همه محب، این همه عاشق؟ به خودم به اعمال و رفتارام، به حرفام که فکر میکنم میبینم چقد با مولام فاصله دارم ... میگم: خدایا آخه منم مسلمونم؟ شیعه‌ام؟ شیعه مولا امیرالمومنین؟ آقا امام صادق (ع) فرمودن شیعیان ما! مایه افتخار ما باشین، نه عار و خجالتمون. خدایا ادعا میکنم شیعه‌ا‌م .... شیعه محب، شیعه عاشق! وای بر من! با این همه ادعای صرف و دروغین ...... پس کوعمل؟ خدایا! اگه آقام همین جمعه بیان ........ منی که ادعا میکنم منتظرم، محبم،عاشقم، شیعه‌ام ! خدایا! اگه آقام روشونو ازم برگردونه؟ اگه صدام نکنه؟ اگه باهام حرف نزنه ؟ اگه بهم محل نذاره؟ اگه از غصه عهد شکنیام دلشون به درد بیاد، با یه دنیا غم و حسرت بهم نیگاه کنن و سرشونو پایین بندازن؟ اگه بگن فلانی! تو که این همه ادعا میکردی چرا؟ بگن فلانی! تو که به یادمون بودی و بیتابی میکردی چرا؟ بگن فلانی! این همه حرف زدی، گریه کردی، بیتابی کردی، ادعا کردی، کوعملت؟ کدوم عملت شبیه ماست؟ کدوم اخلاقت؟ فلانی! خودت قضاوت کن، چقد خودتو شبیه ما کردی؟ ببین مایه فخر و سربلندیم بودی یا مایه شرم وخجالتم؟ فلانی ! توکه برا مصیبتا وغربت تک تک پدرانم، دلت خون شد، گریه کردی .... تو که برا مادرم اشک ریختی .... تو که برا جدم اباعبدالله‌الحسین (ع) عزا گرفتی، اشک ماتم ریختی، باهام هم صدا شدی، شریک غممون شدی، بهم تسلیت گفتی ..... توچرا؟ چرا دلمو میشکنی؟ چرا جگرمو خون میکنی؟ آخه منم غریبم تو دیگه چرا؟ توکه ادعا میکنی منتظرمی، محبمی، عاشقمی ..... ...