سلام

خوبين شما؟

ميدوني برادر عزيز

گاهي ما خودمون ندونسته دچار غرور ميشيم

به خودمون مطمئن ميشيم

كه آره ديگه ما آخرشيم

خداست و ما و چه بنده اي باحالي ميكنيم باهاش

گناهامون كمتره و .........

يا تو زندگي ، روابطمون

گاهي ايرادامون به بقيه و شنيدن بعضي حرفا ناشي از همين غروره

اونوقته كه خدا ميزاردت تو امتحان هاي سختي كه اصلا متوجهشم نميشي

يه دفعه چشم باز ميكني و ميبيني اي واي چي شد كوش كجاست

اون همه ادعا ، اون همه اطمينان خاطر

تازه ميفهمي اااااا توهم بله ... بله غرور و هزار دردسر

گاهي طرفمونو دوست داريم اما غرورمون اجازه نميده

نه حرفي بزنيم نه دليلي بياريم فقط رو غرورمون اون كاري و كه ميدونيم شايد درست هم نباشه انجام بديم

بامزه است بعضي اوقات خودمونم اعتراف ميكنيم كه مغروريم همينيه كه هست و راحت از كنار دل شكسته اي عبور مي كنيم

خب مثل اينكه زيادي حرف زدم

همه اينايي كه گفتم مخاطبش از ما خودم بود

برادر خوبم

لذت بردم مثل هميشه از مطالبتون

موفق باشيد و شاد در پناه حق

التماس دعا