نزديک و نزديک و نزديک مي شوي
به چشمان پر نور مهتاب !
مي روي و مي روي و مي روي تا پنجره اي قاب گرفته از خورشيد ...
به نقطه که رسيدي تازه آنوقت بزرگي نقطه را خواهي ديد
و کوچکي خود خواهي انديشيد ...
___________@__@@_____@
______________@@_@__@_____@
___________@@@_____@@___@@@@@
__________@@@@______@@_@____@@
____@@@@_______@@______@_@
_________@@@@_______@@______@_@
_________@@@@_______@_______@
_________@@@@@_____@_______@
__________@@@@@____@______@
___________@@@@@@@______@
__@@@_________@@@@@_@
@@@@@@@________@@_____
_@@@@@@@_______@_____
__@@@@@@_______@@_____
___@@_____@_____@_____
____@______@____@_____@_@@
_______@@@@_@__@@_@_@@@@@
_____@@@@@@_@_@@__@@@@@@@
____@@@@@@@__@@______@@@@@
____@@@@@_____@_________@@@
____@@_________@__________@
_____@_________@_____
_______________@_____
____________@_@_____