*خداي من!تنهايي چه تلخ بود اگر حضور شيرين تو نبود وبي کسي چه دشوار اگر توجاي همه راپرنميکردي...تنهاکسي که ازداشتن محروم است , خودت را از خلوت ما دريغ نکن...خداي من!آنقدر تعابير دوست داشتن براي غيرتو مستعمل شده که نميدانم باکدام واژه بگويم"دوستت دارم"خدايا!تو اگر نباشي به که ميتوان گفت حرفهايي راکه به هيچ نميتوان گفت؟مدعيان رفاقت هرکدام تانقطه اي همراهند,عده اي تا مرز مال,عده اي تا مرز آبرو, عده اي تا مرز زمان و همگان تامرز اين جهان...تنها تويي که همواره ميماني پس بمان!خداي من!سبک آمده ام و بادستهاي تهي سنگين بازم مگردان...خداي من! سنگين آمده ام با کوله باري از گناه سبک بازم گردان...
