آسمان تو را كه شناخت،
آموخت حس خوب كريمانه باريدن ر ا...
زمين تو را كه ديد،
گريست،
بر خاك افتاد و سجده شکر بجاي آورد،
كه خدا چون تو كسي را براي نجات اهلش برگزيد.
زمان، غصه خورد، منتظر نشست تا بيايي.
و ما
دستمان خالي و تكليفمان روشن،
در محضر خدايت حيا،
و در ركاب تو، حضور را گم كرده‌ايم.
در آخر، فقط مي‌گويم:
(( منتظرت هستم اي گل فاطمه ))
