مولا جان!

مگر نمي‌داني؟!

مگر نمي‌بيني؟!

مي‌دانم که مي‌بيني

مي‌دانم که مي‌داني

روزگار نامراديهاست و زمانه، تكرار قصه‌ي سرنوشت فرزندان آدم

هر روز هابيلي در آتش كينه‌ي قابيلي مي‌سوزد

و هنوز صداي محمد صلي الله عليه و آله

از وراي قرن‌ها گذر زمان من كنت مولاه فهذا علي مولاه را فرياد مي‌زند

و اني تارك فيكم الثقلين را قرائت مي‌كند

و كبودي ياسها در خم كوچه‌هاي غربت تكرار مي شود

و هر گوشه از جهان سقيفه‌اي و سقيفه نشينان بسيار

علي از دست بالا رفته در غديرِ ولايت خانه‌نشيني را به ارث مي‌برد

و كبوتران چاهي از لابه لاي صفحات ورق خورده‌ي تاريخ هنوز آماده‌ي شنيدن ناله‌هاي غريبانه‌اند

كل يوم عاشوراست و در پي شكستن ديوارهاي صوتي تكرار

دريده شدن حلقوم‌هاي شش ماهه و آسمان هر روز پذيراي مشتي خون

پا برهنگان تاريخ در جستجوي رد پايي از قافله‌ي ناقه‌هاي عريان زينب‌اند

و جامها مست از شراب خون انسانها

آيا هنگام آن نرسيده است

كه بر واژه ظلم و ظالم خط بطلان بكشي

آيا نرسيده، زماني كه، حجاب غيبت از چهره بركني

و ذوالفقار عدالت را از قفس نيام رها كني

بيا

بيا اي موعود همه‌ي اعصار و قرون

$("div.commhtm img").each(function () { if ($(this).attr("em") != null) { $(this).attr("src","http://www.parsiblog.com/Images/Emotions/"+$(this).attr("em")+".gif"); } });