سلام.اين نوشته رو به شما و همه معلمان گرامي تقديم مي كنم:«انساني بود كه بر من فاش كرد آن رازي را كه در پگاه انديشه ام نيمه خواب بود و نيمه بيدار.همو بود كه با لطافت،به سايه محراب گام برداشت و هيچ از گنجينه معرفت خويش دريغ نداشت.او بود كه درخت ايمان را در جانم نشاند و بذر عشق را در دلم فشاند.معلم خوب وبا بصيرتم،پروازيدن را يادم داد و سوگند بر آب روان كه پر پروازم را وام دار اويم.(1) (1)متاثر از پيامبر جبران» اعياد گذشته اونقدر بزرگند كه حالا حالاها بايد به هم تبريك و شادباش بگيم.عيدتون مبارك. در رابطه با يادداشتتون،بايد بگم شايد كه نه،حتما اين جور مسائل از كوتاهي و غفلت خودمونه.وقتي آرمان گرايي ماها،زير لگد عادت به عادت ها و راحت طلبي له ميشه،چيزي جز اين،نمي توان توقع داشت.يا علي...