بازآى از اين سفر طولانى كه به انتظارت هر غروب كنار مرز جنون نشسته‌ايم .
بازآى كه ديگر آواره‌ايم به راه عقوبت گناهانمان .
بازآى كه سپهر غم ما را احاطه نموده است و كبوتر ايمان از قلبمان رو به پر گرفتن است .
بازآى اى بي‌انتها و اى غايت آرزوهامان .
ما در قفس نيازها اسير و تو بي‌نياز از اين همه نياز!
لحظات بيتابى و بيقرارى دل را خواهيم ديد كه براى آمدنت ‏خود را به آماج حادثه رها مي‌كند .
بازآى صبا در نبودت به گريه و غرور در مقابلت‏ سرافكنده .
بازآى اى نهايت ما در هر چيز و غايت ما در اوج احساس .
بازآى اى تبلور نور هدايت در درون ما خسته‌دلان .
سيطره پنجره‌هاى نيازهاى واهى بر دلهايمان هويداست و نشان تسلط زنجيرهاى دورنگى بر دلهايمان مشهود است .
نيازمند توييم و تو را مي‌طلبيم .
براى رسيدن به تو بايد از خويش گذشت. دل از كف داد و عشق پيشه كرد .
كجايى اى ناياب‌ترين مرواريد در صدف احساسمان .

اللهم عجل لوليك الفرج