نيمه شعبان، مطلع خورشيد فروزان مهدى(عج) در ظلمت تاريخ است.
آن خورشيد پنهان، كعبه مقصود و قبله موعود امتهاست.
غيبت كبرى، دوره آزمايش است. تا منتظران راستين، از مدعيان انتظار، بازشناخته شوند و ملاك در اين بازشناسى، «شناخت تكليف» و عمل به وظيفه در عصر غيبت است.
مهدى(عج)، خورشيدى است كه در دل منتظران، اميد زيستن را همواره روشن و گرم نگاه مىدارد.
هيچ «حضور»، همچون «غيبت» او، لحظه لحظه زمان و تاريخ را نياكنده است.
حاضرترين حاضران به گرد پاى «حضور غايبانه»اش نمىرسند.
او معناى حضور در غيبت است،
مفهوم غيبت حاضر است،
مجمع غيب و شهود است.
او «وارث» دين محمد و خط سرخ شهادت است،
او «قائم» است، ايستاده و استوار و پابرجا، تا جهانى را به قيام حقطلبانه وا دارد.
او «منتقم» است، خونخواه حادثه كربلا و انتقام گيرنده خون شهيدان و خون سيدالشهدا.
هم هادى است، هم مهدى.
راهشناسى خبير و راهبانى است بصير و راهنمايى است مطمئن و دلسوز.
او «صاحب الزمان» و «صاحب الامر» است.
زمين و زمان، امر و فرمان، جان و جهان در اختيار اوست.
سلام بر مهدى،
انتظار سبز دوران‌ها!
آرمان مجسم عدالتخواهان،
چلچراغ روشن شبستان تاريخ،
روشنگر زمين و زمان،
مرد برگزيده اعصار
ذخيره جاويدان الهى
و...نويد بخش صبح، در شب انتظار.
"جواد محدثي"