در خصال شیخ صدوق (ره) آمده است که: امیرمؤمنان علی علیه السّلام فرمودند: همانا خداوند تبارک و تعالی چهار چیز را در چهار چیز مخفی کرده است:
اول: «أَخْفی رِضاهُ فی طاعَتِهِ فَلا تَسْتَصْغِرَنَّ شَیْئاً مِنْ طاعَتِهِ فَرُبَّما وافَقَ رِضاهُ وَ أَنْتَ لا تَعْلَمُ»؛
خداوند رضایت و خشنودی خودش را در طاعتش مخفی کرده، پس هیچ کدام از طاعات و عبادات را کوچک نشمار؛ چه بسا که همان عبادت موافق رضا و خشنودی خداوند است و تو نمی دانی.
مثال اول: در خیابان راه می روید، پوست هندوانه یا خیاری را می بینید، آن را بردار و کناری بگذار مبادا زنی که بچه در بغل دارد، به زمین بخورد، این یک عمل نیک است،همین را کوچک مشمار؛ شاید رضا و خشنودی خداوند در همین عمل باشد.
مثال دوم: نیمه های شب از خواب بر می خیزی، تشنه ای، آب می خوری، همان موقع می گویی: «صَلَّی اللهُ عَلَیْکَ یا أَبا عَبْدِالله». ناگاه در می یابی که همین سلام دادن به امام حسین علیه السّلام، کارت را درست کند و برای همین سلامی که نیمه شب به امام حسین علیه السّلام دادی، به بهشت می روی.
مثال سوم: پیرمردی از مسافرت آمده، چمدانش را نمی تواند بلند کند، تو کمکش کن و چمدانش را حمل کن. یک وقت میبینی همین عمل به ظاهر کوچک، تو را بهشتی کرد؛ چرا؟ چون خداوند رضایت و خشنودی خود را در طاعت مخفی کرده است.
دوم: «وَ أَخْفی سَخَطَهُ فی مَعْصِیَتِهِ فَلا تَسْتَصْغِرَنَّ شَیْئاً مِنْ مَعْصِیَتِهِ فَرُبَّما وافَقَ سَخَطُهُ مَعْصِیَتَهُ وَ أَنْتَ لا تَعْلَمُ»؛ و خداوند تبارک و تعالی
غضب و سخط خویش را در معصیت و گناهان مخفی کرده است، پس هیچکدام از معاصی و گناهان را کوچک مشمار؛ شاید خشم و غضب خدا در همان معصیت و گناه باشد و تو نمی دانی.
مثال: نگو حالا به این زن نامحرم نگاه می کنم، عیبی ندارد، چیزی نیست. شاید این زن شوهر غیرتی دارد که اگر بفهمد شما به همسرش نگاه کرده ای ناراحت می شود و همین برای تو در روز قیامت گرفتاری دارد که او جلوی تو را می گیرد. پس خیال نکن که نگاه کردن به زن نامحرم، گناه کوچکی است، شاید غضب خدا در همین گناهی باشد که به نظر تو کوچک می آید و تو هم خبر نداری و نمی دانی.
سوم: «وَ أَخْفی إِجابَتَهُ فی دَعْوَتِهِ فَلا تَسْتَصْغِرَنَّ شَیْئاً مِنْ دُعائِهِ فَرُبَّما وافَقَ إِجابَتَهُ وَ أَنْتَ لا تَعْلَمُ»؛ و اجابت را در دعاها مخفی کرده است، پس هیچ یک از دعاها را کوچک مشمار؛ شاید اجابت در همان یک دعا باشد و تو نمی دانی.
چهارم: «وَ أَخْفی وَلِیَّهُ فی عِبادِهِ فَلا تَسْتَصْغِرَنَّ عَبْداً مِنْ عُبَیْدِ اللهِ فَرُبَّما یَکُونُ وَلِیَّهُ وَ أَنْتَ لا تَعْلَمُ»؛ خداوند تبارک و تعالی ولی و دوست خود را در میان بندگانش مخفی کرده است، پس هیچ کدام از بندگان خدا را کوچک مشمار؛ شاید او ولی خدا باشد و تو نمی دانی.
به هیچ کس به نظر حقارت نگاه نکنید؛ شاید همین شخصی که کنار شما نشسته و کسی به او محل هم نمی گذارد، ولی خدا باشد، خدمت امام زمان علیه السّلام می رسد، پس کسی را کوچک مشمارید.