بازآى از اين سفر طولانى كه به انتظارت هر غروب كنار مرز جنون نشسته‏ايم.

بازآى كه ديگر آواره‏ايم به راه عقوبت گناهانمان .

بازآى كه سپهر غم ما را احاطه نموده است و كبوتر ايمان از قلبمان رو به پر گرفتن است.

بازآى اى بى‏انتها و اى غايت آرزوهامان .

ما در قفس نيازها اسير و تو بى‏نياز از اين همه نياز!

لحظات بى‏تابى و بيقرارى دل را خواهيم ديد كه براى آمدنت‏ خود را به آماج حادثه رها مى‏كند.

بازآى اي که صبا در نبودت به گريه و غرور در مقابلت ‏سرافكنده.

بازآى اى نهايت ما در هر چيز و غايت ما در اوج احساس .

بازآى اى تبلور نور هدايت در درون ما خسته‏دلان .

سيطره پنجره‏هاى نيازهاى واهى بر دلهايمان هويداست و نشان تسلط زنجيرهاى دورنگى بر دلهايمان مشهود است .

نيازمند توييم و تو را مى‏طلبيم .

براى رسيدن به تو بايد از خويش گذشت.

دل از كف داد و عشق پيشه كرد.

كجايى اى ناياب‏ترين در در صدف احساسمان؟

$("div.commhtm img").each(function () { if ($(this).attr("em") != null) { $(this).attr("src","http://www.parsiblog.com/Images/Emotions/"+$(this).attr("em")+".gif"); } });